Podstawowe parametry rur do instalacji grzewczych
Wybór odpowiedniej rury do podłogówki KAN-therm wymaga uwzględnienia kilku kluczowych parametrów technicznych. Średnica zewnętrzna rury powinna wynosić 16, 20 lub 25 mm w zależności od powierzchni pomieszczenia. Grubość ścianki wpływa bezpośrednio na wytrzymałość całej instalacji oraz jej żywotność. Minimalna grubość ścianki dla rur PE-RT wynosi 2 mm przy średnicy 16 mm.
Temperatura robocza stanowi drugi istotny czynnik przy doborze materiału. Rury polietylenowe wytrzymują ciągłą pracę w temperaturze 60°C przez okres 50 lat. Maksymalna temperatura krótkotrwała może osiągnąć 95°C bez uszkodzenia struktury materiału. Wartości te zapewniają bezpieczną eksploatację w standardowych warunkach domowych.
Odporność na korozję oraz chemikalia determinuje trwałość całego systemu grzewczego. Nowoczesne tworzywa sztuczne nie ulegają korozji w kontakcie z wodą czy glikolem. Ich powierzchnia wewnętrzna pozostaje gładka przez całą żywotność instalacji. Właściwość ta minimalizuje opory hydrauliczne oraz ryzyko osadzania się kamienia.
Rodzaje materiałów stosowanych w systemach podłogowych
PE-RT (polietylen o podwyższonej temperaturze) stanowi najpopularniejszy materiał do produkcji rur grzewczych. Jego elastyczność ułatwia układanie pętli o małych promieniach zagięcia. Minimalny promień wynosi 8-krotność średnicy zewnętrznej rury. Materiał ten charakteryzuje się doskonałą pamięcią kształtu po rozwinięciu z rolki.
PEX (polietylen usieciowany) oferuje zwiększoną wytrzymałość mechaniczną w porównaniu do standardowego PE-RT. Proces usieciowania nadaje mu większą sztywność oraz odporność na wysokie temperatury. Rury PEX wymagają specjalistycznych narzędzi do wykonania połączeń. Ich koszt przewyższa alternatywne rozwiązania o około 15-20%.
Rury wielowarstwowe łączą zalety różnych materiałów w jednym produkcie. Warstwa aluminiowa umieszczona między dwoma warstwami tworzywa zapewnia barierę dla tlenu. Ta konstrukcja eliminuje korozję elementów metalowych w instalacji. Rura do podłogówki KAN-therm tej konstrukcji gwarantuje 50 lat niezawodnej pracy.
Obliczanie długości pętli dla różnych pomieszczeń
Powierzchnia pomieszczenia determinuje całkowitą długość potrzebnej rury grzewczej. Standardowy rozstaw rur wynosi 15-20 cm w strefach podstawowych oraz 10-15 cm przy ścianach zewnętrznych. Pomieszczenie o powierzchni 20 m² wymaga około 120-140 metrów rury przy rozstawie 15 cm. Dokładne obliczenia uwzględniają również powierzchnie zajmowane przez meble stałe.
Moc cieplna na metr kwadratowy wpływa na gęstość układania pętli grzewczych. Pomieszczenia narożne wymagają zwiększonej mocy do 80-100 W/m². Pokoje wewnętrzne potrzebują 40-60 W/m² dla utrzymania komfortu cieplnego. Różnica ta przekłada się bezpośrednio na rozstaw między rurami w poszczególnych strefach.
Optymalna długość pojedynczej pętli nie powinna przekraczać 100 metrów dla rur o średnicy 16 mm. Większe średnice 20 mm pozwalają na pętle do 120 metrów długości. Przekroczenie tych wartości skutkuje nadmiernym spadkiem ciśnienia. Duże pomieszczenia wymagają podziału na kilka niezależnych obiegów grzewczych.
Technika układania rur w warstwie izolacyjnej
Izolacja termiczna stanowi fundament efektywnego systemu grzewczego podłogowego. Jej grubość powinna wynosić minimum 30 mm w pomieszczeniach nad piwnicami. Pokoje na parterze wymagają warstwy 50-80 mm dla ograniczenia strat ciepła w grunt. Współczynnik przewodzenia ciepła izolacji nie może przekraczać 0,040 W/mK.
Systemy mocowania determinują sposób ułożenia pętli grzewczych w izolacji. Płyty nopkowe umożliwiają szybkie i precyzyjne układanie rur w zadanych rozstawach. Alternatywnie można zastosować siatkę zbrojeniową z plastikowymi uchwytami. Ogrzewanie podłogowe wymaga równomiernego rozmieszczenia punktów mocowania co 50-70 cm.
Folia paroizolacyjna chroni izolację przed wilgocią z podłoża oraz wylewki betonowej. Jej grubość wynosi minimum 0,2 mm z zakładem 10 cm na połączeniach. Wszystkie przebicia przez folię wymagają uszczelnienia taśmą butylową. Prawidłowe wykonanie tej warstwy zapewnia trwałość całego systemu przez dekady eksploatacji.
Kontrola szczelności oraz uruchomienie instalacji
Próba ciśnieniowa poprzedza każde uruchomienie nowej instalacji grzewczej. Ciśnienie próbne wynosi 6 bar i utrzymuje się przez minimum 24 godziny. Spadek ciśnienia nie może przekroczyć 0,2 bar w tym okresie. Test wykonuje się przed zalaniem wylewki oraz po jej całkowitym stwardnieniu.
Napełnianie instalacji wodą wymaga stopniowego usuwania powietrza z wszystkich obiegów. Proces rozpoczyna się od najniższego punktu systemu przy otwartych odpowietrznikach. Temperatura wody podczas napełniania nie powinna przekraczać 25°C. Zbyt szybkie napełnianie może spowodować uszkodzenie połączeń lub deformację rur.
Pierwsze uruchomienie systemu grzewczego następuje po 21 dniach od zalania wylewki cementowej. Temperatura zasilania wzrasta stopniowo o 5°C dziennie do osiągnięcia wartości projektowej. Anhydrytowe wylewki wymagają okresu dojrzewania minimum 7 dni przed rozpoczęciem grzania. Monitoring temperatury oraz ciśnienia w pierwszym tygodniu pracy pozwala wykryć ewentualne nieprawidłowości.
