Podstawowe parametry kabli ethernet do zastosowań zewnętrznych
Kabel ethernet ziemny to specjalistyczny rodzaj okablowania sieciowego przeznaczony do instalacji podziemnych. Jego konstrukcja różni się znacząco od standardowych kabli wewnętrznych. Temperatura pracy mieści się w zakresie od -40°C do +60°C, co zapewnia niezawodność przez cały rok. Główne różnice dotyczą wzmocnionej izolacji oraz dodatkowych warstw ochronnych.
Wilgotność gruntu stanowi największe zagrożenie dla kabli podziemnych. Dlatego producenci stosują specjalne powłoki polietylenowe o grubości minimum 1,2 mm. Te zabezpieczenia chronią przed wnikaniem wody przez okres 25 lat. Niektóre modele posiadają dodatkową taśmę aluminiową zwiększającą odporność na przebicia.
Norma EN 50288-2-1 określa wymagania techniczne dla tego typu okablowania. Współczynnik tłumienia nie może przekraczać 9,3 dB/100m dla częstotliwości 100 MHz. Impedancja charakterystyczna musi mieścić się w przedziale 100±15 omów. Każdy certyfikowany produkt przechodzi testy zgodności z tymi standardami.
Kategoria kabla wpływa na maksymalną prędkość transmisji danych. Cat 5e obsługuje 1 Gb/s na dystansie 100 metrów. Cat 6 umożliwia 10 Gb/s na odcinku 55 metrów. Cat 6A zapewnia 10 Gb/s przez pełne 100 metrów trasy. Wybór kategorii zależy od wymagań przepustowości sieci.
Średnica zewnętrzna kabli ziemnych wynosi zwykle 6,5-8,5 mm. Większa grubość wynika z dodatkowych warstw ochronnych. Waga metra bieżącego oscyluje między 80-120 gramami w zależności od konstrukcji. Promień gięcia nie może być mniejszy niż 8-krotność średnicy zewnętrznej podczas instalacji.
Metody układania i zabezpieczania okablowania podziemnego
Głębokość wykopów pod kable sieciowe powinna wynosić minimum 60 cm w obszarach nieeksploatowanych. W miejscach intensywnego ruchu trzeba ją zwiększyć do 80 cm. Dno wykopu wymaga wyrównania i usunięcia ostrych kamieni mogących uszkodzić powłokę. Warstwa piasku o grubości 10 cm tworzy stabilne podłoże.
Rury ochronne z polietylenu zwiększają bezpieczeństwo instalacji. Ich średnica wewnętrzna musi przekraczać dwukrotność średnicy kabla. Standardowe wymiary to 40 mm, 50 mm lub 63 mm w zależności od liczby przewodów. Kabel ethernet ziemny w rurze zyskuje dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi.
Taśma ostrzegawcza umieszczana 30 cm nad kablem informuje o obecności instalacji. Jej szerokość powinna wynosić minimum 150 mm. Kolor żółty z napisem „UWAGA KABEL TELEKOMUNIKACYJNY” jest standardem branżowym. Ta prosta metoda zapobiega przypadkowym uszkodzeniom podczas przyszłych prac ziemnych.
Przepusty przez ściany fundamentowe wymagają szczelnego uszczelnienia. Średnica otworu musi przewyższać średnicę rury o 20 mm. Masa uszczelniająca na bazie poliuretanu zapewnia wodoszczelność połączenia. Wprowadzenie kabla powinno mieć łagodny łuk o promieniu minimum 20 cm.
Oznakowanie tras kabli ułatwia przyszłe prace konserwacyjne. Słupki betonowe co 50 metrów wskazują przebieg linii. GPS-owe współrzędne punktów zwrotnych należy zapisać w dokumentacji technicznej. Plan sytuacyjny z naniesioną trasą powinien zawierać wszystkie krzyżowania z innymi instalacjami.
Praktyczne wskazówki dotyczące wyboru i konserwacji
Długość pojedynczego odcinka nie może przekraczać 90 metrów zgodnie z normą IEEE 802.3. Rezerwa 10 metrów uwzględnia połączenia patch cord w szafach telekomunikacyjnych. Przy większych dystansach konieczne są switche pośrednie lub repeatery sygnału. Pomiary certyfikacyjne potwierdzają poprawność parametrów transmisyjnych.
Złącza wodoszczelne chronia miejsca połączeń przed wilgocią. Stopień ochrony IP68 gwarantuje szczelność przy zanurzeniu do 1 metra przez 30 minut. Żel silikonowy wypełnia wolne przestrzenie wokół przewodów. Obudowy z tworzywa UV-stabilnego wytrzymują 20 lat ekspozycji na słońce.
Kontrola parametrów elektrycznych powinna odbywać się co 2 lata. Pomiary reflektometrem wykrywają uszkodzenia izolacji przed ich eskalacją. Tester kabli LAN sprawdza ciągłość każdej pary oraz prawidłowość okablowania. Dokumentacja pomiarów ułatwia identyfikację trendów degradacji.
Ochrona przed przepięciami wymaga instalacji ograniczników w punktach wejścia do budynków. Prąd upływu nie powinien przekraczać 1 mA przy napięciu 1000V. Czas odpowiedzi ogranicznika musi być krótszy niż 25 nanosekund. Te parametry zapewniają skuteczną ochronę przed wyładowaniami atmosferycznymi.
Temperatura eksploatacji wpływa na żywotność materiałów izolacyjnych. Monitorowanie cykliczne pozwala przewidzieć potrzebę wymiany fragmentów instalacji. Protokoły z przeglądów zawierają oceny stanu powłok zewnętrznych oraz pomiary rezystancji izolacji. Proaktywna konserwacja przedłuża okres użytkowania o średnio 30 procent.
